Weg uit de smog

Sinds we in Beijing zijn, zijn we meer dan vertrouwd met het begrip smog. Dit heeft ook meteen effect op onze kwetsbare longen. Dit mag de pret echter niet drukken, want er is genoeg moois te zien in Beijing. Het is nog steeds wennen aan de Chinese gebruiken en gewoontes. Het verkeer is een grote chaos en je wordt knettergek van al het getoeter. Mochten ze hier een toeterboete hebben, dan was iedereen binnen een uurtje door zijn salaris heen. Er rijden ook heel veel elektrische scooters, die je niet hoort en je elke keer weer bijna van de sokken rijden. Daarnaast kijken we allebei nog steeds raar op als we weer een roggel horen en er vol op straat wordt gespuugd. Het meest verbaasd was ik, toen ik niet alleen oude mannetjes dit zag doen maar gewoon een meid van in de twintig. Nog zo'n rare gewoonte is dat kinderen hier gewoon vol op straat plassen, omdat het te gevaarlijk is voor kinderen om op hurktoiletten te plassen. Wijzelf zijn inmiddels volledig geoefend in het plassen in hurkstand, alhoewel alleen Marleen eigenlijk, want voor mannen is het niets nieuws. 

In de ochtend hebben we eerst alle zakelijke saaie rompslomp maar afgehandeld, zoals het versturen van het de 'nette' kleding en het ophalen van onze treinkaartjes. Wat een opluchting om zo'n 5 kilo minder zwaar beladen te zijn, die jasjes en overhemden gaan we op nareis toch niet missen. 

In de middag hebben we het zomerpaleis bezocht. We kwamen aan bij de achterkant van het park, waar de gebouwen iets minder goed onderhouden zijn. De verf bladert van alle kanten van de muren af, eenmaal verderop in het park was het erg mooi om te zien. Wat ongelofelijk groot. Na een soort van veel te duur betaalde magnetron maaltijd als lunch, zijn we met een bootje naar de overkant gevaren. Hier merkten we weer hoe zeer wij zelf de toeristische attractie zijn, Jesse moest op de foto met een opaatje van minstens 80. Je ziet mensen ook gewoon wijzen en over ons praten als we langslopen. 

Na het zomerpaleis wel gezien te hebben, zijn we nog naar een parkje geweest bij de tempel van de aarde. Een heel groot park, midden in het centrum van de stad. Je merkt hier in China sowieso wel dat zelfs de grote steden naar mijn idee best nog groen zijn. Ook in HongKong en Shanghai was dat het geval en de Chinezen zelf trekken graag naar dit park toe om te spelen met hun kinderen, te sporten, te wandelen of tai chi te doen. Hierna hebben we bij het meest lichtgevende restaurant van de stad gegeten, denk ik. Het was een 24-uurs restaurant met maar liefst 3 verdiepingen. Eenmaal terug in het hostel hebben wel snel ons bedje opgezocht om uitgerust aan onze treinreis van de volgende dag te beginnen. 

Om half 6 's ochtends was het al weer tijd om op te staan en richting het station te vertrekken. Met onze backpack in de metro was weer een nieuwe ervaring en leverde nog meer bekijks natuurlijk. Eigenlijk verliep dit best wel soepel en waren we ruim op tijd op het station om onze trein naar Pingyao te halen. De treinrit duurde iets langer dan 4 uur en we hebben ons vooral vermaakt met het lezen van een boekje, het doen van een dutje en het kijken naar het mooie landschap. Marleen kan zich nog steeds ergeren aan het onwijze smakken van de Chinezen, een vrouwtje presteerde het namelijk een hele zak pinda's weg te werken met alle geluiden van dien. 

Bij aankomst merkten we meteen het enorme verschil met de grote stad en werden we verblijdt met een stralend zonnetje en een blauwe lucht. We slapen in een super schattig hostel midden in de oude stad, oftewel in het toeristische hart van Pingyao. Onze kamer is ook volledig in Chinese stijl ingericht. Het stadje is super leuk om te zien, wel heel druk. Maar voor twee nachtjes een hele leuke plek om te zijn. Morgen zullen we de stad echt goed gaan verkennen en bijvoorbeeld de stadsmuur beklimmen.