Hobbel de bobbel

Inmiddels zijn we meer dan 6000km op pad en hebben we een van onze laatste bestemmingen: Guilin bereikt. Het werd dus weer eens tijd om jullie op de hoogte te brengen van onze avonturen.

De laatste dag in Dali hebben we, na de slechte ervaringen met fietsen, besloten om een elektrische scooter te huren. Op onze prachtige dalmatiërs scooter (wit met zwarte vlekken) vertrokken we naar het Erhai meer. Dit was echter lastiger dan verwacht, na meerdere keren een afslag naar het meer te nemen, kwamen we uiteindelijk uit in een klein dorpje. Op goed geluk reden we een steegje in, waar we na vele bochten uitkwamen op de juiste weg! Op gevoel rijden werkt hier dus wel een beetje. Genietend van de zon en een lekker briesje reden we langs het meer. Op zich weer een aparte ervaring, het Chinese verkeer. We hebben in al onze autorij ervaring, waarschijnlijk nog nooit zo veel getoeterd als vandaag. Na een poosje op weg te zijn wou Marleen toch ook eens op een scooter rijden. Jesse nam achterop plaats als 'instructeur', dit is gas geven en zo moet je remmen waren de instructies. Dit was echter nergens voor nodig, want we reden in een keer soepel weg. Nu kon Jesse lekker genieten van het uitzicht. Marleen mocht meteen al flink haar rijskills op de proef stellen. Ze vonden het namelijk nodig om op ongeveer 15 verschillende plekken aan de weg te werken, waardoor je over hobbelige grindpaden langs de werkzaamheden moest. Met z'n tweeën op een klein scootertje is dit niet heel erg fijn, maar ze liet zich niet afschrikken en kwamen er met enig gestuiter goed doorheen. Voordat we terug gingen, besloten we de scooter nog op te laden (hij begon al te haperen). Wij dachten bij een hotel aangekomen te zijn, waar een vriendelijke man ons naar de stekker wees. Het bleek echter geen hotel, maar een werkplek, waar de man traditionele Jiama tekeningen maakt (dit zijn gedrukte tekeningen uit gekerfd hout). Hij bood ons erg veel thee aan en wou van alles uitleggen over de tekeningen, helaas kon die geen woord Engels en ons Chinees is ook niet zo super. Met Google translate hebben we nog iets kunnen bereiken. Hij heeft ons meerdere tekeningen meegegeven en aangezien Jesse nogal was verbrand heeft hij ook nog een cactus opengesneden. Je kon de binnenkant van het blad gebruiken om ter verkoeling over de verbrande huid te wrijven. Na 1,5 uur zijn we er weer vandoor gegaan, na meerdere kopjes thee en ontzettend veel gastvrijheid, op weg naar Dali. Helaas ondervonden we al snel dat de batterij nog steeds niet vol zat en na zo'n 15 km onderweg te zijn was die niet meer vooruit te branden. Zit je dan met z'n tweetjes 10 km per uur te rijden op een openbare weg. Het werd al wat donkerder en hij moest natuurlijk op tijd weer terug. Uiteindelijk kwamen we een restaurantje tegen waar we de scooter nog een half uurtje hebben opgeladen. Dit hielp ook vrij weinig, want na 2 km hielt die er al weer mee op. De laatste 7 a 8 km hebben we dus moeten lopen. Gedurende onze geweldige wandeling in het donker langs een openbare weg zagen we prachtige bliksemschichten vanuit de bergen komen. Bijna bij het verhuurwinkeltje begon het steeds harder te regenen en vlak voordat het echt loos ging waren we gelukkig terug. Na een aantal discussies beweerden de verhuurders dat we 112 km hadden gereden en maar 80 km konden. Na checken op google maps klopte er niks van hun berekeningen, aangezien de kilometerteller van de scooter zich blijkbaar aan een soort Chinese telling hield (Chinese logica pfff). Al met al een heel avontuur, maar afgezien van de lege accu een erg mooie en leuke dag, wanneer zou je anders zomaar bij een local op de thee gaan?

En na een aantal erg mooi dagen in Dali was het al weer tijd voor Kunming. Aangezien het hostel niet om 8 uur al ontbijt kon serveren..., moesten we maar op het station iets te eten regelen. Met onze laatste trein ervaring 2 uur met 4 man op 1 bedje zitten, waren we er lichtelijk bang voor dat dit weer zou gebeuren. Na vele slaapcoupes langs te zijn gelopen, waren gelukkig te laatste twee coupes (waaronder die van ons) wel gevuld met zitplekken. 6 uur lang zaten we op een soort bankje met weinig ruimte en een slapende kwijlende Chinees in Jesse's nek. Hoe die man 6 uur in een trein heeft kunnen slapen blijft een raadsel, en de geluiden die hij maakten nog meer. Toch was de treinrit zo voorbij en zijn we veilig aangekomen in Kunming. Terwijl we rustig naar de bus willen lopen komen er natuurlijk weer van alle kanten taxichauffeurs aangehobbeld die je mee willen nemen. Dit was voor ons niet de eerste keer, dus liepen we strak door om zelf hopelijk een redelijke taxi aan te houden. Na ongeveer 10 taxi's gaven we dit uiteindelijk op (de meter in hun taxi zit er waarschijnlijk voor niks, want ze willen alleen vaste prijzen rijden). Daarom besloten we om de bus te nemen. Na het inchecken zijn we in het hostel gaan eten en hebben we de avond afgesloten met een spelletje en een biertje.

Op onze eerste volle dag in Kunming hebben we de stad verkend. We zijn eerst richting de Bird en Flower market gelopen, waar weer veel te veel diertjes in te kleine kooitjes zitten opgesloten. We zijn vervolgens doorgelopen naar een van de grotere pleinen van Kunming, maar naast twee traditionele poorten zonder enige functie viel hier niet veel te beleven. We zijn toen maar naar het Green Lake Park gelopen, een erg groot park met vooral veel water. Het valt ons echt heel erg op hoeveel mooie parken Chinese steden kennen en hoe groen het overal is. Dat hadden we voor deze reis echt niet verwacht. De oudere generaties waren weer goed vertegenwoordigd in het park. Overal waren groepen ouderen aan het dansen, muziek spelen, kaarten of mahjongen. Dit brengt echt ongelofelijk veel gezelligheid met zich mee. We merken wel dat we al erg gewend zijn en ons flink mengen in dit straatbeeld. Dat betekent niet dat wij straks terug komen als roggelende, pissende, voordringerige mensen, maar we krijgen het verkeer en de omgang met mensen aardig in de hand.

Na een wat onstuimige nacht, waarin Jesse ziek werd van het eten, hebben we het de volgende dag lekker rustig aan gedaan. Beetje boekje lezen en de Champions league en tafeltennis op tv kijken. En in het geval van Marleen voor Jesse zorgen natuurlijk, boodschapjes doen en dat soort zaken.

De volgende dag was Jesse weer opgeknapt en zijn we naar het stenenwoud vertrokken. Een must see als je in Kunming bent. In de bus spraken we kort twee goed Engels sprekende vrouwen, wie ons uiteindelijk uitlegden wat we moesten doen voordat we het park in konden. Om ons bezoek aan het stenenwoud vol energie te beginnen, wilden we nog snel even wat eten. We snapten echter geen bal van hoe het werkte, de twee vrouwen zagen dit volgens mij ook en nodigden ons bij hun familie uit aan tafel. Ze hadden het eten al besteld en het was waarschijnlijk veel te veel en dus werden we door ze uitgenodigd. De ene vrouw was een Koreaanse en ze had haar ouders meegenomen naar het stenenwoud, samen met haar dochtertje en een Chinese vriendin. Super lief dat we mee mochten eten en een ontzettend toffe ervaring natuurlijk. Ook bij de entreetickets voor het stenenwoud kregen we weer studentenkorting, wat hier dus elke keer 50% korting betekent en ons dus al heel veel eurootjes heeft bespaard. Het stenenwoud was echt super mooi, het is natuurlijk een hoop stenen bij elkaar, maar het feit dat je overal door smalle doorgangen kon lopen, maakte het een groot avontuur en liet het voelen alsof je in een openlucht grot terecht was gekomen. Heel erg leuk en het was allemaal ook super onderhouden. Dit was dus zeker de trip waard. Terug in Kunming hebben we erg lekker gegeten en zijn we terug gelopen naar het hostel. Onderweg kom je allerlei eetkraampjes tegen. Één van de specialiteiten van Kunming is stinky tofy en stinken doet dat zeker. Het liefst loop je daar met een grote boog omheen.

Na drie dagen Kunming was het alweer tijd om door te reizen en ditmaal weer met het vliegtuig. 22 uur treinen is ons zelfs iets te veel. Na het landen van het vliegtuig werd ons medegedeeld dat het in Guilin 30 graden was. Na maar 1,5 uur vliegen ga je dus van een lekkere lente temperatuur naar tropisch weer. Warm, maar vooral ook heel vochtig en benauwd. Guilin is met wat we er nog pas van gezien hebben echt prachtig. De rivier en het karstgebergte geven echt een ontzettend prachtig uitzicht. We zijn dan ook heel benieuwd wat de stad ons verder nog zal brengen. Na het inchecken bij het hostel hebben we om een leuk restaurantje gevraagd. We werden doorgestuurd naar McFound, een heel mooi restaurant met fantastisch eten. We aten fried dumplings, een stoofpot met rund en heel wat chilipeper en noodles en dat was onwijs lekker. Eenmaal terug in het hostel leek het ons leuk om Mahjong te leren spelen. We kregen een briefje met alle uitleg wat de tekens betekenen erop en met twee andere spelers kon het spel toen beginnen. We hadden het veel moeilijker verwacht dan het uiteindelijk was. Het was wel heel erg leuk en vooral het feit dat allerlei locals 'mee kwamen doen', oftewel zich ermee bemoeien, was best gezellig. Na een heel aantal potjes, werden de stenen weer opgeruimd en riep onze plicht: het schrijven van deze blog.